رمان “A Study in Scarlet” اولین کتاب از سری داستان‌های “شرلوک هولمز” اثر Arthur Conan Doyle (آرتور کانن دویل) است که برای اولین بار در سال ۱۸۸۷ منتشر شد. این رمان نه تنها معرف شخصیت‌های شرلوک هولمز و دکتر جان واتسون است، بلکه آغازگر سبک جدیدی در داستان‌های کارآگاهی به شمار می‌رود.

داستان A Study in Scarlet با بازگشت دکتر واتسون از جنگ افغانستان به لندن آغاز می‌شود، جایی که او به دنبال مکانی برای زندگی است. پس از ملاقات با شرلوک هولمز و انتخاب خانه‌ای مشترک در خیابان بِیکِر، واتسون شاهد مهارت‌های کارآگاهی هولمز می‌شود. هولمز با استفاده از قدرت مشاهده و استنتاج خود، به حل معمای قتل انوچ درببر، یک آمریکایی که در خانه‌ای متروکه در بریکستون پیدا شده، می‌پردازد.

کتاب A Study in Scarlet نه تنها به خاطر شخصیت‌های جذاب و داستان پیچیده‌اش معروف است، بلکه به دلیل نوآوری‌هایی که در ژانر داستان‌های کارآگاهی به ارمغان آورد، اهمیت دارد. این اثر برای اولین بار از ذره‌بین به عنوان ابزاری برای تحقیقات کارآگاهی استفاده کرد و الگویی برای داستان‌های کارآگاهی بعدی شد.

در نقد این اثر، می‌توان به توصیفات دقیق و جزئیات پرداخت که به خواننده اجازه می‌دهد تا خود را در میانه‌ی تحقیقات هولمز بیابد. همچنین، روایت دو بخشی داستان که ابتدا در لندن و سپس در غرب آمریکا اتفاق می‌افتد، به خواننده امکان می‌دهد تا با پس‌زمینه‌های متفاوتی از شخصیت‌ها آشنا شود.

رمان A Study in Scarlet به عنوان یکی از کلاسیک‌های ادبیات کارآگاهی شناخته شده و همچنان به عنوان یکی از بهترین آثار دویل و نقطه عطفی در ادبیات جنایی مورد تحسین قرار می‌گیرد.